Het is genoeg geweest

Deze column is geïnspireerd op uitspraken van Hannah Dahlen, Australische vroedvrouw en onderzoeker.

Ze schrijft over mensenrechten tijdens de bevalling, vrijheid en normale geboorten, perinatale gezondheid van moeder en baby, perineale zorg, trauma etc..

Het is genoeg geweest

Willen we een geboortemars organiseren in Brussel?

En willen we een jonge, gepassioneerde vroedvrouw als onze media-figuur aanduiden, zodat iedereen op TV en social media, haar direct herkent als: de spreekbuis van de vroedvrouwen? Zoals de persverantwoordelijke van bijv. de luchthaven?

Die vroedvrouw zou De minister van de kinderen moeten kunnen worden. Alle mensen zijn als kind geboren. Deze minister zal altijd en overal opkomen voor de baby’s en de kinderen: zowel in de gezondheidszorg en zwangerschap, als bij de opvang, als bij rampen of luizen. Zowel optreden in de poedermelkfabriek, als in de kinderspul-industrie, als kinderbescherming en wetgeving, zowel bij verlaten kinderen als bij hoge nood, zowel over school als opleiding. Wie opkomt voor de kinderen, komt op voor de moeders en toekomstige gezinnen.

We moeten de planeet redden, en dat richt zich, vroedvrouwlogisch op het terug op de kaart zetten van de on-gepollueerde geboorten.  Geboorten zijn duurzame acties van fertiliteit en gevolgen van seks.

Het is genoeg geweest. Let’s make a ‘movement for the future’ (Hannah Dahlen).

Het geboorteklimaat moet veranderen tot een golf van natuurlijke fenomenen van leven geven. Misschien zijn de huidige vroedvrouwen wel de laatste generaties die de gemedicaliseerde geboorten kunnen veranderen. En deze beweging kan vanuit de opleidingen komen met gepassioneerde studenten en docenten, vanuit warme afdelingen en hartelijke praktijken, vanuit de social media en betrokken vroedvrouwkringen. Maar zeker ook vanuit de politiek.

Verloskunde kan veranderen in bevallingen met ‘hands-off’, zonder beensteunen, zonder schaar maar met zachte doekjes en water. Verloskunde is géén exclusieve ver-van-mijn-bed show. Voor de meeste mensen is het kinderbed (oude naam voor bevalling- en kraamtijd) een life-time experience. En alle tijd vóór deze lifetime change, en de tijd er na, is van een diepgaandst onnavoelbare level.

Als koninginnen en straffe zangeresjes natuurlijk en goed kunnen bevallen in gezelschap van een persoonlijke vroedvrouw, dan moet deze natuurlijkheid en kostenbesparende geboortegeving ook mogelijk zijn voor elke gemotiveerde vrouw met een goed bekken en een normaal geproportioneerd kind.

De natuur wil bij voorkeur liever proper vruchtwater, weinig bloedverlies, roze kindjes en blakende moeders die zich willen en kunnen voortplanten.

We hebben als vroedvrouw géén goesting in de onwaarheden die men vertelt aan vrouwen over hun lichaam dat ‘het ‘niet kan zonder hulp’ bij de geboorte. En we streven naar geïnformeerde ouders, die moeite doen om zich voor te bereiden op hun baby dankzij vroedvrouwen die met raad en daad klaar staan.

Hier een paar inspiratiesquotes om mee te dragen in de pro-geboorte-mars van de vroedvrouwen:

Een mooie slogan om mee te dragen door Brussel :’ Handen af van de vulva’.

Een wit lintje met focus op  ‘stop geweld in geboortelandschap’. Er moet een einde komen aan de verschrikkelijke slachtverhalen die verteld worden onder zwangeren, en die echt afschuwelijk zijn. Het ondermijnt het vertrouwen in wèl een krachtige en een mooie bevallings-ervaring. De geboortebegeleiders mogen nooit afgeschilderd worden als slachter. Een spreuk bijkomend zou kunnen zijn: Géén slachtoffers in geboorteland.

Een rode vlag meedragen in de toekomstige pro-geboorte-beweging met : ‘recht op eigen buikstory’. We willen accepteren dat elke zwangere, elke barende haar eigen voortplantingsverhaal maakt, met eigen beslissingen en eigen-aardigheden.

Meedragen in de stoet: “één op één vroedvrouwkunde tijdens de grote processen is heilzaam en bespaart kosten’. Dit inzicht ter voorkoming dat de beleving van de geboorte  levenslang blijft inhakken op moeders,  en bijgevolg een ingrijpend negatief effect zou hebben op het kleine kind (dat altijd in de persoon blijft) .

Een regenboogvlag met ‘stop met de fabeltjeskrant’ i.v.m het onnodig aanwenden van interventies en het steeds maar blijven negeren van wetenschappelijke evidentie. Vrouwen die willen zwanger worden, hebben nood aan support, aan een vertrouwde vroedvrouw, aan continuïteit van opvolging, aan informering en opties kunnen kiezen.

Laat vroedvrouwen rondlopen met blauwe lichtbakken ter voorlichting van voornamelijk mannen. Het is echt genoeg geweest dat mensen schade oplopen tijdens hun kindertijd, en dat deze trauma’s bij de geboorte naar boven broebelen, met depressies tot gevolg. ‘Make love– liefde voor make’.

Laat vroedvrouwen uitleggen aan mensen in leidinggevende posities dat zij moeders niet beperken in hun ontwikkeling, en ook niet  het uiterste vragen (ook niet aan mannen vragen). Vrouwen heden ten dage die buitenhuis werken moeten zo flexibel kunnen werken alsof ze geen kindje hebben en vrouwen die hun eigen kindertjes opvoeden thuis mogen niet pretenderen dat ze fulltime werken. Draag oranje armbanden en teken 4 stippen op je hand.

Go with the natural flow downstairs: Er mogen geen compromissen meer gesloten worden bij normale zwangerschappen en natuurlijke geboorten. Er is slechts één goede natuurlijke weg voor de baby,  wat niet zeggen wil dat wij, als vroedvrouw, ook zien dat de gezondheid van de vrouwen die bevallen alsmaar slechter wordt: ze zijn vaak te zwaar, ze gebruiken genotsmiddelen, ze zijn gemakkelijk, ze hebben alsmaar meer rare ziekten, en deze factoren leiden niet direct naar fysiologische omstandigheden in lijf en leden.

We mogen niet vervallen in onpersoonlijke zorgverlening. Bevallen is alles behalve onpersoonlijk. Een kind krijgen is creatie, het is whawie en superpower. Diepe buiging en respect in mensentaal, i.p.v. in scores van kwaliteitsnormen. Persoonlijk intunen met een goede connectie, en goede communicatie is nodig. Mogelijkse quote om mee te dragen: ‘heel je geboorte-verhaal’.

Tip: lees de mission-statements van ziekenhuizen en houdt deze tegen het licht van de benadering van de vrouw die komt bevallen en mogelijks misschien langer zal beroep kunnen en willen doen op de diensten van het ziekenhuis. Mission statements, dagelijks werkelijk gerealiseerd door elke werkgever en elke werknemer zou een mooie uitvoering zijn van naastenliefde en werken van dienstbaarheid. Zinvolheid en onzin in volzinnen…

Het is pijnlijk om te zien hoe onzekere moeders wanhopig kijken in de natte ogen van hun baby, een baby die enkel voeding, warmte en liefde zoekt. Maar opgefokte moeders willen alles onder controle hebben : zowel van afgemeten slaappatroon, tot wiegen op de juiste maat en in de juiste graden van cirkels, van wellness- baby-mini-spa tot flesjes met borsttepels. Daarom het plakkaat meedragen:  ‘Laat je apenbrein zorgen voor je baby’, zonder klok.’

Ik zal een spandoek dragen met : Tegen overconsumptie : enkel nog geld voor wat nodig is.     Doel: Teams en ziekenhuizen zullen na de vroedvrouwen geboorte-mars méér geld verdienen aan normale geboorten dan aan keizersneden, en misschien punten verliezen en dus minder terugbetalingen krijgen bij onnodige inducties en interventies. Er is genoeg geld gestoken in gezondheidzorg, die schade veroorzaakt aan moeders. Times are changing: Preventie is het codewoord voor de toekomst. Overconsumptie aanbieden leidt tot overmatige kosten, rollercoasters van onzekerheid en lastige beslissingen (bijv. CMV-screening, overload van echo’s, heel veel monitorings einde zwangerschap met opsouperen van de RIZIV-nummers).

Draag mee: ‘vroedvrouwen voor recht, voor vrijheid en voor continue zorg’. Huidige patriarchale politiekers mogen vroedvrouwen en vrouwen erkennen als stakeholders in de geboortezorg , ipv beslissingen opschuiven tot  het einde van hun legislatuur en vroedvrouwen negeren. Af en toe lichten ze toe wat ZIJ van plan zijn, en wat de vrouwen en vroedvrouwen dan maar moeten volgen. Een dialoog lijkt nog niet bestudeerd door consultancy-bureaus (22/11/2023).

Vrouwen in verwachting kunnen niet staken en alles ‘even on hold zetten’. De beslissingen moeten beslist, hier en nunc, in het voordeel van iedereen. (Ik geef toe dat het niet eenvoudig is, in dit complexe land en versnipperde gezondheidszorg, maar uit studies weten we wat startende gezinnen nodig hebben).

In de pro-geboortemars moet zeker de groep autonome vroedvrouwen meelopen die een normale verloning en erkenning eist bij hun werk-inzet en grote verantwoordelijkheden. Evenwaardig. Keuze-waardig. Niet opgesolferd worden met een ‘plaatske’ in het zorgpad. Pro-geboorte bord: Een vroedvrouw voor elke vrouw.

Hoop is een lichtstraaltje dat binnenstraalt als alles donker is.

Afspraak: aan de Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekt-Ontvangen – kerk te Brussel. Datum nader te bepalen.

Maak uw slogan klaar, vroedvrouwen zullen de kop van de mars vormen, en het corpus, en het staartje.

Neske, de Wijzervrouw